belega vetero sed frosta loĝejo per suno helita per subiro plifortigita kovrita per brulruĝo posta radioj internon atakis de ĉiuj fenestraj anguloj kaj restis nur ombraj makuloj nia nudeco sente vakis en ama ekstazo ligitaj ni kuŝis sur oranĝa lito per suna varmo karesitaj en abismo de fajra brilo ekestis fabelo kun mito pri sune kreita trankvilo