ne estis oro de Ciono
sed vorto de modest-poeto
perdita en zum-balbuleto
inter turoj de Babilono

la frazon ekaŭdis alaŭdo
scivole pendiĝis surlime
ĉu homoj ne sentas intime
ion laŭ kokcinel-aplaŭdo

en koloroj de papilioj
en floroj kaj bluo ĉiela
kaŝiĝis vane idilioj

defende de pruda mamono
plorante en ombro tunela
ŝtoniĝas la sankta Ciono