lumo malantaŭ montojn pentras per arĝentecaj akvareloj ĉielon ankaŭ per paŝteloj kun malakuteco ekscentras sekretaj ombroj sur balkono devenas de helantaj nuboj sube neĝaj pintoj en kuboj kaj prismoj kreskas je monttrono matene ni iris al limo de nuboj kaj estis tre glate reveno nin ĵetis al timo subite tondris ĉirkaŭaĵo malhelon ni sentis jam ĥate post aventura mirindaĵo