ĉiujare en tiu tago mi bruligas unu kandelon rigardante stelan ĉielon mi revas pri spirita vago ĝuste mi ŝin vidas vivantan kiom da planoj iam estis sed malmulte de ili restis mi sentas nun esperon hantan en tiu tempo rememora estas loko por sankta meso kiu por ŝi estis valora mi petas ŝin nur en imago pri ŝia patrina kareso eĉ se reale restas blago