dachy Paryża nie są piękne
ale mają paryską duszę
przy oglądaniu zdjęć się wzruszę
i powrócą wspomnienia tęskne
mieszkałem w Hotel Des Balkcons
Rue Casimir Dalavigne Trois
na poddaszu gdzie przez okna dwa
wpadało światło białe jak szron
lubiłem długo stać i patrzeć
jak zmienia się dachowa szarość
czas nie chce jej w pamięci zatrzeć
nagle nie wiadomo dlaczego
pamięć wraca - może to starość
choć nie czuję ducha starczego
Zurych, 1 kwietnia 2016
PS Ten sonet napisałem przy czytaniu książki Andrzeja Dobosza "Generał w bibliotece".
» Sonet w czasie z nadmiarem... ...ości
» REFLEKSJE W STANIE PRZEDOJRZAŁYM
www.skorupski.com
design Kilu