ekestis li arda kaj surda en malliberejo berlina de lia vizaĝo patina radiis malpovo absurda simpleco miksiĝis kun amo kaj tiel prijuĝis Temido ke pola poeto Norvido fariĝis Sanktulo de Dramo dumvive li ofte komputis se iam alvenis bonfarto la sorto lin tuj persekutis la verko nun restas fortuna feliĉe saviĝis la arto li dormas en tombo komuna