min vojo tro longa lacigis krom mildaj vinberaj montetoj kaj eĉ du piknikaj rostetoj muskolojn doloro instigis alkutimiĝ' de l' montvaganto en mia aĝo ne sufiĉas la koro eĉ se malfeliĉas ekstaras kiel apoganto bedaŭras nun mia konscio ke mi nur kapablas transsalti tra propra halucinacio ĉu venis l' tempo de estimo kiam oni devas sin palti senvola terura kutimo