zmęczonym być od przejedzenia 
i wiedzieć że inni głodują 
spoglądać na nich jak biedują 
nie mając nic do zaradzenia 

czas zatrzymany ruinami 
tylko cerkiew odbudowana 
pop przy niej - mina zatroskana 
wszak wiernych wymiotło stronami

w Glossa zostali staruszkowie 
siedzą pod rozłożystym drzewem 
i psoty chodzą im po głowie 

czarny ptak usiadł na gałęzi 
ostrzega ich żałosnym śpiewem 
że śmierć się zerwała z uwięzi