en la loĝejo de Janina mi fartas libera de ĉio de Widok vida idilio meze super l' strato destina mi foriras al libroklubo azilo perdiĝas samtempe aŭtuno inspiras printempe klubĉefo parolas per tubo publiko kiel ĉiam flustras kaj miaj iamaj lernantoj iun memoraĵon ilustras post kvardek jaroj grizaj haroj atestas pri tiuj agantoj je diversspecaj kalendaroj