Soneto je oraj citronoj
mia edzino forveturis 
al fama intermonta klostro 
kaj mi hejme per mia rostro 
sub citronarboj aventuris 

precize mi kuŝis sur lano 
rigardante flavajn citronojn 
bluan ĉielon arbajn kronojn 
skribante peanon pri sano 

bruniĝis sune mia korpo 
unue dorse poste bruste 
mi ekruĝiĝis kiel sorpo 

Barbara revenis kun torto 
kiun ni ekmanĝis bonguste 
jen mia italia sorto
Lingua, la 29an de aprilo 2001