punĉo malvarmiĝas en poto malantaŭfenestra grizeco kontrastas kun kamenflameco disiĝas ĉie ombra troto kristnaska kanto memorigas pri la familia etoso sed certe sen kroma patoso ĉe l' tablo kiu tro satigas tamen estas libera loko por iu gasto malkonata se venas de ekstero voko mi iam al gastloko venis kaj estis poste okupata nun legoinstigo min prenis