iu tuŝetas klavojn milde melodio jam forgesita iras tra pordo malfermita konatulo aperas ŝilde mi sidas sur olda kanapo kaj aŭdas senmove silenton en klavaro kaŝitan senton perditan ie sur la mapo plektitaj kun araneaĵo ombroj formas verŝajne hanton kiu transformiĝas al draĵo al salono venas Ĥimero kaj kantas ĝuste mian kanton pri silento apud rivero